Stracone złudzenia

Opowieść o młodym Lucienie de Rubempré, poecie z Angouleme, który rozpaczliwie usiłuje wybić się w Paryżu, jest olśniewającym studium prowincjonalnych manier i arystokratycznego życia. Niezwykle przystojny i chorobliwie ambitny Lucien staje się pupilem beau-monde’u, lecz upojony względami, jakimi obdarzają go członkowie wyższych sfer, daje się wystrychnąć na dudka; porzuciwszy ambicje artystyczne upada coraz niżej, aż wreszcie kończy tragicznie. Jednak nie fabuła stanowi o wielkości utworu, lecz soczysty, zmysłowy styl autora, realistyczny i satyryczny zarazem, oddający jak w soczewce żądze, chciwość i drapieżność zbiorowego bohatera – społeczeństwa francuskiego XIX wieku.
Powieść ta, napisana w latach 1837-1843, być może najlepiej ilustruje typ i ogrom geniuszu Balzaka.