Przypowieść o talentach

„Przypowieść o talentach” porusza typowe dla autorki tematy alienacji i transcendencji, przemocy i duchowości, wolności i zniewolenia, oddzielenia i wspólnoty, osadzone w zdumiewającym kontekście zadziwiająco bliskiego, rozbitego świata roku 2032.
Wędrówki Lauren Olamina, bohaterki „Przypowieści o siewcy”, nagrodzonej w 1994 roku nagrodą Nebula, relacjonuje jej córka Larkin, występująca również jako Asha Vere. Opowieść snutą przez córkę przeplatają rozdziały w formie dziennika matki. Na tle toczącej się wojny, nękającej cały amerykański kontynent i Stany Zjednoczone pod przywództwem ultraprawicowego, fanatycznie religijnego prezydenta, powieść ukazuje społeczeństwo, którego fundamentalne struktury zostały rozbite.
Autorka mówi: „Przypowieść o siewcy” była książką o problemach, a „Przypowieść o talentach” miała być książką o rozwiązaniach. Jako że nie znam rozwiązań, ostatecznie postanowiłam przyjrzeć się tym, po jakie zwykle sięgają ludzie zagubieni i targani konfliktami”.
Mimo to, o dziwo, w tej powieści życie ludzkie pomyślnie trwa dalej, a młoda Lauren, znana czytelnikom z „Przypowieści o siewcy”, przeobraża się w silną, dojrzałą postać kobiecą, złożoną, lecz całkowicie wiarygodną.
Octavia E. Butler za „Przypowieść o siewcy” otrzymała w 1994 roku nagrodę Nebula. Jest też dwukrotną laureatką nagrody Hugo. To jedna z nielicznych afroamerykańskich pisarek science fiction. Wiele uwagi poświęca także tematyce kobiecej i rasowej.