Książka poświęcona Czesławowi Niemenowi, jednemu z najpopularniejszych piosenkarzy i twórców w historii polskiej sceny muzycznej. Autor snuje opowieść o Niemenie od lat jego dzieciństwa, spędzonego na Białorusi, aż po śmierć artysty w styczniu 2004 roku. Ukazuje całą wielkość artysty, jego niezłomny charakter, ogrom talentu jako piosenkarza, kompozytora, poety. Niemen przedstawiony jest także z nieco innej strony – jako człowiek pogodny, pełen poczucia humoru, barwna i nietuzinkowa postać.
Niemen nie był artystą powszechnie akceptowanym. Bywał krytykowany, ośmieszany, manipulowano jego wypowiedziami. Jego życie i działalność pełne były dramatycznych zwrotów i zaskakujących zdarzeń. Znajduje to w książce swoje odzwierciedlenie.
Książka jest dokumentowana licznymi wypowiedziami ludzi, którzy współpracowali z Niemenem: artystów, muzyków, krytyków, dziennikarzy, a także członków jego rodziny. Zawiera wiele nieznanych dotąd anegdot, szczegółów i ciekawych opowieści z jego życia. Ilustrowana jest zdjęciami, plakatami, odręcznymi notatkami Niemena, tekstami jego piosenek i listami przebojów z lat minionych. Całość wzbogacono dwoma aneksami pełną dyskografią artysty (od piosenek nagranych w 1962 r., po muzykę z XXI w.) oraz kalendarium dokumentującym najważniejsze wydarzenia z jego życia.
Gaszyński w "Niemen. Czas jak rzeka" wykonał kawał dziennikarskiej roboty. Zebrał fakty, wypowiedzi Niemena, a także masę wypowiedzi osób, które kiedykolwiek miały okazję się z nim spotkać. Przywołał wywiady czy fragmenty artykułów z różnych lat, w których o Niemenie mówią nie tylko jego bliscy współpracownicy, ale także na przykład Jerzy Waldorff, Wojciech Młynarski czy Stanisław Grochowiak.
Rozprawia się także z wieloma mitami czy plotkami krążącymi na temat wokalisty. Zebrał mnóstwo anegdot – tych lżejszych i tych zupełnie dla kariery Niemena fundamentalnych. Pisze o jego perukach, które zaczął nosić w połowie lat 60., ale i o kulisach manipulacji władz w stanie wojennym, która to manipulacja niezasłużenie na kilka lat uczyniła go kolaborantem. A wszystko to ilustruje masą zdjęć, dzięki którym jego książka przypomina – także formatem – bardziej album niż typową biografię.
Robert Sankowski, Gazeta Wyborcza, 7 grudnia 2004
