Ostatnia rozmowa z Emilianem Kamińskim – aktorem, reżyserem, dyrektorem teatru, ale przede wszystkim człowiekiem wrażliwym na świat, konsekwentnie realizującym swoje marzenia. Szczerze opowiedział w niej o dzieciństwie, rodzinie, mistrzach, teatrze. Jedynym tematem, który skrywał, była jego choroba.
Dla najbliższych Miluś, choć w dzieciństwie nazywano go Diablusiem. Życie nieraz pisało dla niego wymagające scenariusze, mimo to reżyserował je według własnych zasad, zawsze z uśmiechem i pokorą. Ambitny, odważny, silny, lecz z wyczuwalną miękkością w sercu. Aktor Łomnickiego i Hanuszkiewicza, skromnie nazywający się „rzemieślnikiem”, piewca szacunku do pracy i widza, no i wreszcie – niedościgniony mistrz dowcipu.
Emilian Kamiński miał na koncie ponad sto pięćdziesiąt ról teatralnych, filmowych i dubbingowych. W stanie wojennym współtworzył Teatr Domowy, będący formą sprzeciwu wobec reżimu. Uwielbiany przez publiczność za rolę Jerzego w ekranizacji powieści „Szaleństwa panny Ewy” Kornela Makuszyńskiego, Wojciecha Marszałka w serialu „M jak miłość” i Pumby w kultowym „Królu Lwie”.
Z miłości do teatru i Warszawy w 2009 roku w miejscu zrujnowanych piwnic i magazynów stworzył Teatr Kamienica. Scenę, która w niedługim czasie stała się ważnym punktem na polskiej mapie kulturalnej, traktował jako dom i filozofię życia.
O Emilianie Kamińskim opowiadają również jego rodzina, przyjaciele i towarzysze z aktorskiego szlaku, m.in. Justyna Sieńczyłło, Dorota Kamińska, Krystyna Janda, Wiktor Zborowski, Piotr Fronczewski, Magdalena Zawadzka, Katarzyna Cichopek.
Patrycja Pawlik – studiowała na Aberystwyth University w Walii, absolwentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Warszawskim, zarządzania kulturą i mediami na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz London School of Public Relations. Od blisko 15 lat związana z branżą PR i mediami, a od 2018 roku z Teatrem Kamienica. Ekspertka od komunikacji i budowania relacji, zwłaszcza tych opartych na ponadczasowych wartościach. Lubi pytać i słuchać, dlatego rozwija się także w obszarze coachingu. Kocha teatr i podróże. Praktykująca miłośniczka języka włoskiego, tamtejszej kuchni i podejścia do życia. Szczęśliwa mama Marcelinki.
