Do Kryształowej Wody dotarli o zachodzie słońca, który powlókł długie, piaszczyste wybrzeże różanym blaskiem, drogę zabarwił na czerwono, a pociemniałe jodłami wzgórze zaakcentował przelotną ostrością ołówkowego szkicu. Emilka rozejrzała się po swoim nowym otoczeniu i uznała, że jej się ono podoba. Widziała już duży dom wyzierający bielą ścian spoza welonu wysokich starych drzew. […] Wzrok Emilki przyciągnął srebrny błysk wody pomiędzy ciemnymi świerkami – to była z pewnością sama Kryształowa Woda. Ponad klonowym laskiem strzelał w niebo spadzisty, złotobiały dach kościoła pobudowanego w dolinie.
Nagle wzrok Emilki padł na przyjazne, serdeczne okienko na strychu, zerkające spoza winorośli wspinającej się wysoko na czubek dachu. Dokładnie nad okienkiem, na opalizującym niebie, połyskiwał księżyc w nowiu – srebrzysty i smukły…
Mała bohaterka tego cyklu powieściowego autorki jest dzieckiem wcześnie osieroconym. Po śmierci ojca rodzina matki zabiera ją na farmę Srebrny Nów, gdzie mają ją wychowywać dwie ciotki – stare panny, nie bardzo wiedzące, jak postępować z wrażliwym dzieckiem.
Emilka poznaje farmę i całą okolicę, idzie do szkoły, zdobywa przyjaciół, a swoje wrażenia spisuje w starannie ukrywanych na strychu listach do ojca. W lisach tych umieszcza swoje kolejne próby poetyckie – pisała wiersze od wczesnego dzieciństwa, a ojciec dobrze rozumiał ten wewnętrzny przymus przelewania uczuć na papier. Ciotka zaś zupełnie tego nie rozumie, Emilka musi wiec walczyć z nią o swoją duchową niezależność.
Tak jak i książka o Emilce zawiera wiele wątków autobiograficznych Lucy Maud Montgomery.
Dalsze losy Emilki ze Srebrnego Nowiu przedstawia książka .
