Sara

Saraj, córka bogacza z Ur, buntuje się przeciw prawu pozwalającemu ojcu wybierać małżonka dla córki i ucieka z domu. Nad Eufratem spotyka w nocy Abrama, syna garncarza. Ona ma dwanaście lat, on jest niewiele starszy, ale tych kilka godzin, przez które otaczał ją opieką, przesądza o całym ich życiu. Zakochana Saraj wypija zioła, które powodują zatrzymanie menstruacji, co chroni ją przed niechcianym małżeństwem. Uznana za wybrankę Isztar, służy jej jako kapłanka.
Piękna, dojrzała, ma u stóp całe miasto, ale wciąż pamięta Abrama. Spotyka go po latach i ucieka z nim, by zostać jego żoną. Ich szczęście nie jest jednak pełne – Saraj nie może mieć dzieci. Jej dzieje nierozerwalnie związane z dziejami ludu Abrama, to historia życia kobiety wyprzedzającej swą epokę – zbuntowanej, ale kochającej i oddanej, mądrej, ale niewolnej od ułomności takich jak zazdrość.