W wierszach Kaspra mądra jest cisza, wewnętrzny spokój, dojrzałość. To jeszcze jeden przykład poezji miejsca, która w latach 90. zdobyła sobie uprzywilejowaną pozycję w literaturze.
Julian Kornhauser („Tygodnik Powszechny”)
Jest u Kaspra zarówno wiara, jak i gorzka konstatacja o naszej indywidualnej (nie tylko twórczej) samotności, o pojedynczości każdego przeżycia, nieprzekładalności uczuć i wrażeń. Może zatem poezja jest ową sztuką przekładu „niewyrażalnego” na ciągle niedoskonałe „wyrażalne”.
Krzysztof Lisowski („Nowe Książki”)
Kasper uprawia lirykę odpomnienia, szukania istoty i duchowego sensu rzeczywistości, jest poetą epifanii i pokory. Jego czułe, subtelne wiersze niczego sobie nie roszczą, zna się ich miarę i możność, ich bezradność i granice. Zapisać ulotne żywe piękno chwili, widzieć i czytać znaki, poznawać, pamiętać, rozumieć. Niewiele więcej. Doznawać, dotykać sensu, odczytać przeznaczenie.
Sergiusz Sterna – Wachowiak („Gazeta Malarzy i Poetów”)
Pamięć i widzenie są w tej poezji sprzęgnięte ze sobą w szczególny sposób; otóż utrata, brak, niedosyt i niebyt wymuszają na walczącym o poczucie mocy istnienia duchu – nieustanne akty porównań i sprawdzeń: „jest” odbija się w „było” i na odwrót.
Tadeusz Żukowski (Posłowie do „Chleba z wiśniowym dżemem”)
JAN KASPER, ur. 1952 roku w Bielejewie, woj. wielkopolskie. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Mieszka i pracuje w Wągrowcu. Od 1981 roku prowadzi „Teatr Prób”, jeden z ważniejszych dla nurtu alternatywnego. Najgłośniejszym jego osiągnięciem pozostaje multimedialny spektakl „Okna”, prezentowany min. podczas IV Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta ’94 w Poznaniu. Jest autorem tomów wierszy: „Noc przed ocaleniem” (1985), „Przejście graniczne” (1985), „Zwierzęta doświadczalne” (1990), „Śmierć wizjonerów” (1993), „Miasto nad wodą” (1999), „Chleb z wiśniowym dżemem” (2000).
