Księga nieskończoności

Nieskończoność to z pewnością najdziwniejsza idea, jaką kiedykolwiek wymyślono. Czym właściwie jest? Czy to tylko nazwa czegoś nigdy nieosiągalnego? A może to rodzaj liczby, o której można powiedzieć, że jest większa od każdej innej liczby? Czy istnieje nieskończoność największa wśród wszystkich nieskończoności? Albo, czy można dokonać nieskończenie wielu czynności w skończonym przedziale czasu? 

A materia, czy jest nieskończenie podzielna na coraz mniejsze i mniejsze części? Czy Wszechświat jest nieskończony i będzie trwać nieskończenie długo? A jeśli będzie, to czy nieskończenie wiele kopii nas samych czyta ten sam tekst na takiej samej planecie gdzieś w niezbadanych przestrzeniach kosmosu? A jak żyje się we Wszechświecie, w którym żyć można wiecznie, ale w którym nic nie jest nowe, bo wszystko, co mogło się wydarzyć, już się wydarzyło? 

Z "Księgi nieskończoności" dowiemy się, jak na przestrzeni wieków kształtowały się poglądy matematyków, filozofów, fizyków i teologów na podobne zagadnienia. Dowiemy się też, co sądzą o nich współcześni uczeni, korzystający z najnowszych osiągnięć nauk ścisłych.

John David Barrow (ur. 1952)

Angielski kosmolog, fizyk teoretyk i matematyk. Otrzymał tytuł magistra matematyki i fizyki na Uniwersytecie w Durham. W 1977 roku obronił doktorat z astrofizyki w Magdalen College w Uniwersytecie w Oxfordzie, jego promotorem był Denis Sciama. Potem odbył dwuletni staż z astronomii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W 1981 roku otrzymał stanowisko profesora na Uniwersytecie w Sussex, a od 1999 jest profesorem nauk matematycznych w Katedrze Zastosowań Matematyki i Fizyki Teoretycznej na Uniwersytecie w Cambridge. Jest także profesorem astronomii w Gresham College w Londynie. 

J.D. Barrow opublikował około 400 artykułów naukowych i 17 książek popularnonaukowych. Czytelnikowi polskiemu znany jest m. in. z bestsellerowych książek: "Pi razy drzwi" (1996) i "Kres możliwości?" (2005) opublikowanych w wydawnictwie Prószynski i S-ka.