Co kazało mu się tak męczyć? Co kazało mu wstawać w środku nocy, żeby potem, w trzaskającym mrozie lub przeciwnie – w bezlitosnym skwarze współomdlewać z wysiłku, ryzykować życie…?
Był alpinistą. Wiele razy odbywał tę podróż do świata dostępnego tylko nielicznym, gdzie życie zależy często jedynie od małego kawałka żelaza wetkniętego w skałę. Jego książka, której – poniósłszy śmierć podczas samotnej wspinaczki w Tatrach – nie dokończył, pozwala otrzeć się o tajemnicę wysokich gór i zrozumieć, co w nich znajdował. Nie opisy zapierających dech w piersiach wyczynów wybitnego alpinisty – w których siłą rzeczy już dawno wyprzedzili go inni – decydują o wartości tych opowiadań-wspomnień. Książka Jana Długosza, pełna nieoczekiwanego ciepła i szlachetnej prostoty, przede wszystkim wzrusza przenikającą ją refleksją i ujmuje wyznaniem miłości do gór ubranym w literacki obraz. Dzięki temu „Komin Pokutników” znakomicie wytrzymał próbę czasu, toteż z przyjemnością przypominamy go w trzydzieści lat po pierwszym wydaniu.
