Agnieszka Nietresta-Zatoń (ur. 1974) — literaturoznawczyni zafascynowana granicznymi stanami emocjonalnymi i egzystencjalnymi w literaturze i w życiu. Autorka książek: Małgorzata Hillar. Szkic monograficzny (Kraków 2003, Wyd. Homini), nominowanej do nagrody im. Ludwika Frydego; Powołani na bunt. Transgresje polskich poetów XIX wieku (Kraków 2010, Wyd. Akademickie) oraz artykułów naukowych publikowanych w tomach zbiorowych i periodykach. Szukając pomostu między językiem naukowym i literackim, zaczęła pisać opowiadania, blogi, uprawiać webwriting i copywriting.
Przyznaje rację Wisławie Szymborskiej: Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie. Za swoim ukochanym poetą Stanisławem Grochowiakiem powtarza: Bunt nie przemija, bunt się ustatecznia. Pytana, po co jej tyle książek, zasłania się cytatem z Susan Sontag: Kiedy czytam, zawsze mam wrażenie, jakbym jadła. Natomiast potrzeba czytania jest jak nieznośny wilczy głód.
Matka dwojga dzieciąt, żona jednego męża, pani od polskiego kilku roczników gimnazjalistów.
