Centrum życia niewielkiej Osady to wielobranżowy sklep, pod którym zbierają się miejscowi. Byli pracownicy upadłego przed laty PGR-u Psie Głowy siedzą na ganku, piją i gawędzą, wypełniając bezczynność wspomnieniami i plotkami o lokalnym bogaczu – Milionerze. Granice ich świata wyznacza pobliski staw, a opowieść o ich poglądach i nadziejach, o goryczy, nienawiści i głupocie zamyka się w ciągu jednej doby.
Psie Głowy, przypowieść o człowieku zagubionym we współczesnej rzeczywistości, stawia pytanie o przyczyny słabości i wykluczenia. To także studium ciemnoty, fobii i bezsilności zderzonych z wyzwaniami XXI wieku. Książka Marka Nowakowskiego została uhonorowana nagrodą Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych „KSIĄŻKA WIOSNY 2008”.
Patrzyli na Pałac słońcem oświetlony, majestat, istny Wawel się narodził. Poczuli podziw dla potęgi bogactwa. Głowę musi mieć Milioner nie od parady. Czy tylko głowę? Jak można dojść tak wysoko. Pieniądz przynosi następny pieniądz. Ale skąd pierwszy pieniądz się wziął?
– Bóg nierówno obdziela – powiada Kapucyn. – Z drugiej strony jeszcze szatan podchodzi i kusi. Mógł Milioner diabelski cyrograf podpisać. Strumień złota w zamian do niego płynie.
Najmłodszy z Parafiańczyków naiwne oczy wytrzeszczył. Nie na jego rozum takie kombinacje. Rosołowski Władek łeb ciężko zwiesił. (…) Obmacał zwitek swoich papierków w kieszeni. Chudy, marniutki. Głowę podniósł i Pałac oczy mu oślepił. Błyszczał jak budowla ze szczerego złota.
Kapucyn w lot odczytał jego myśli i rzekł:
– Katedra! Oto, gdzie czołem pokłony bijemy.
Prawidłowo powiedział. Takie czasy. Takie katedry.
Marek Nowakowski (ur. 1935)
Polski prozaik i publicysta, wydał zbiory opowiadań, m.in. Ten stary złodziej (1958), Benek Kwiaciarz (1961), Mizerykordia (1971), Książę Nocy (1978), Homo Polonicus (1992) i Grecki bożek (1993). Był współzałożycielem podziemnego pisma „Zapis”. Jest też autorem Raportu o stanie wojennym (1982–1983) i książek poświęconych dawnej Warszawie: Powidoki (1995, 1996, 1998) oraz Nekropolis (2005).
