Drugi poniekąd – bo po wieloletnim milczeniu – debiut Marka Harnego. Wyśmienita, dojrzała powieść o człowieku i przekleństwie historii. Osią rozgrywającej się w trzech odsłonach – współcześnie, w latach 70. i podczas II wojny światowej – akcji jest los Andrzeja Kurniawy, dziecka partyzanta od Ognia. Kim był – jest – dla Podhala Ogień, wiadomo. Za PRL-u potępiony i oficjalnie zapomniany, żył w pamięci górali. W powieści Harnego legenda nagle nabiera mocy sprawczej, zaczyna wpływać na życie mieszkańców Nowego Targu. Dzieje się tak za sprawą tajemniczego nieznajomego, który pewnego dnia pojawia się na rynku miasteczka. Okazuje się przybyszem z dwóch najważniejszych dla górali miejsc: Ameryki i przeszłości. Lawina rusza.
Powieść została nominowana do Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza.
Jedna z najważniejszych książek ostatnich lat. Od dawna nie powstała książka tak mocno osadzona w polskich realiach, dotykająca tak ważnych i bolesnych spraw naszej przeszłości, ale i współczesności.
Krzysztof Masłoń, „Rzeczpospolita”
Powieść. świetnie skonstruowana, zawiera wątki sensacyjne, historyczne i miłosne. Wszystkie te elementy potrafił autor przedstawić tak, by czytelnik książki nie zamknął przed jej dokończeniem. Zwracają uwagę sceny miłosne, które w polskiej literaturze od wieków są albo obsceniczne i chamskie, albo koturnowo sztuczne i wręcz śmieszna. Tu nawet akt miłosny dokonany w wannie przez głównego bohatera z własną ciotką jest wzruszający i subtelny.
Piotr Adamczewski, „Polityka”
Proza na pograniczu fikcji i reportażu, z elementami napięcia konstruowanymi jak w powieści sensacyjnej. Narrator trzyma w napięciu czytelnika od pierwszej do ostatniej sceny. Udowodnił. że nie brakuje mu odwagi w poruszaniu tematów drażliwych, zakazanych w czasach PRL i nadal skrzętnie przemilczanych.
Jerzy Gizella, Nowy Dziennik – Przegląd Polski (Nowy Jork)
powieść o tym, że nie jest łatwo prawdziwie poznać człowieka, że każdy nosi w sobie wiele tajemnic i że dramatyczne wydarzenia z przeszłości nieustannie wpływają na nasze postępowanie niezależnie od tego, jak bardzo chcielibyśmy o nich zapomnieć czy je zlekceważyć.
Leszek Bugajski, „Twórczość”
