Amos Oz (ur. 1939), najwybitniejszy żyjący prozaik izraelski, laureat wielu międzynarodowych nagród, kandydat do literackiego Nobla. Przetłumaczony na język polski przez Katarzynę Bogucką-Krenz zbiór opowiadań Tam, gdzie wyją szakale jest debiutem książkowym pisarza. Wydany w 1965 roku, od razu przyniósł mu rozgłos i uznanie, które autor miał w przyszłości potwierdzić każdą kolejną książką.
W obliczu nieokiełznanej przyrody, pośród bezkresnych piasków i nagich skał bohaterowie książki (osadnicy w kibucach, biblijni wojownicy i mieszkańcy współczesnej Jerozolimy) przeżywają swoje trudne losy, oplątani siecią namiętności i gniewu, szaleństwa i cierpienia. Uwikłani w rozmaite konflikty, zbuntowani jak pustynia wokół nich i niepokorni jak rozpalone słońce nad ich głowami, do końca niosą w sobie tajemnicę – wbrew wszystkim, na przekór sobie samym.
W opowiadaniach Oza, pełnych poetyckiej urody, zaskakujących mądrości i głębią filozoficznej refleksji, opisywane wydarzenia są ledwie tłem dla wewnętrznej gry uczuć, dzięki czemu przed oczami czytelnika odsłania się uniwersalna prawda o egzystencji człowieka.