Spiskowcy

„Spiskowcy” to ostatni, wydany rok przed śmiercią, tom wierszy i prozy poetyckiej sędziwego pisarza. Borges zawarł w nim swoje credo quia absurdum: wiarę w rozumną moc ludzkiego ducha, nieposkromionego wbrew śmierci, przemijaniu, kalectwu, bezsensownym podbojom i wojnom, których ofiary – niedawni wrogowie – pochowani bywają we wspólnych grobach. Kim są tytułowi „spiskowcy”? Przeciwko komu, czemu i w imię jakich wartości potajemnie, w ciągu wieków „spiskują”? Odpowiedź przynosi nie tylko ostatni utwór. Niewidomy poeta rozpisał ją na migawki wspomnień, wyznań i refleksji, zawarł w galerii przywołanych przez siebie postaci realnych i mitycznych, zaczerpniętych z historii powszechnej i najbardziej osobistej, a także – w zapisach snów, w których ożywa przetworzona pamięć, lęki i marzenia całej ludzkości. Książka – pomyślana jako dialog z ukochaną kobietą – to poruszający testament wielkiego „Spiskowca”, tego, który pragnął powtarzać się w innych.