Późne cesarstwo rzymskie

W roku 284 n.e., po stu latach politycznego chaosu i wojen, rządy w cesarstwie rzymskim objął Dioklecjan; zmodyfikował on i umocnił władzę polityczną, co pozwoliło na przeprowadzenie głębokich reform – administracyjnych, wojskowych i fiskalnych – przywracających państwu stabilność. Dzieło Dioklecjana podjął Konstantyn Wielki, z tą wszakże różnicą, że nie tylko odstąpił on od prześladowań wyznawców chrześcijaństwa, ale przesądził o jego ostatecznym tryumfie, któremu nie mogły już zapobiec rządy pogańskiego cesarza Juliana. Odwołując się do źródeł pisanych i świadectw archeologicznych, Averil Cameron kreśli barwną i rozległą panoramę IV stulecia. Autorka przedstawia najważniejsze zjawiska gospodarcze i społeczne, a także kulturową różnorodność cesarstwa, opisuje narodziny nowej stolicy – Konstantynopola, analizuje okoliczności rozchodzenia się dróg Wschodu i Zachodu, zwracając przy tym uwagę na te cechy omawianych zjawisk, które są świadectwem kontynuacji albo stopniowej przemiany, nie zaś „zerwania ciągłości” i „upadku”. Uwagi Czytelnika nie powinien ujść przystępny, żywy język i osobisty ton tej książki.