Ludzie bezdomni

Stefan Żeromski – „krwawiące sumienie narodu”, moralista zawsze żądający zbyt wiele, powinien urodzić się pół wieku wcześniej. Inaczej wówczas brzmiałoby jego romantyczne „wszystko albo nic”.
Kim jest doktor Tomasz Judym? Romantycznym bohaterem z dyplomem lekarskim czy sentymentalnym cierpiętnikiem nikomu niepotrzebnej sprawy? Jakie refleksje budzi jego dramatyczny wybór pomiędzy miłością a powinnością? Czy rzeczywiście są to rzeczy nie do pogodzenia? Ludzie bezdomni – jedna z najważniejszych polskich powieści przełomu wieków, jak cała twórczość Żeromskiego, przez wiele lat była źle interpretowana, na siłę ideologizowana. Jak czytamy ją dzisiaj?