Książę i żebrak

Biedny, przyodziany w łachmany Tom zbliżył się do głównej bramy, minął nieśmiało, z bijącym sercem i rosnącą nadzieją strażnika, gdy nieoczekiwanie zobaczył przez złote ogrodzenie widok, który sprawił, że z radości zaczął nieomal krzyczeć. Szedł tam urodziwy, opalony chłopiec w stroju z jedwabiu i atłasu, usianym rzucającymi wokoło blask klejnotami. U boku zwieszał mu się mały, zdobiony bezcennymi kamieniami mieczyk i mały sztylet. Zgrabne trzewiczki na czerwonych koturnach okrywały jego stopy; na głowie miał wykwintny szkarłatny berecik z piórami, umocowanymi lśniącą szpilą.
Przecież to książę, pomyślał Tom, prawdziwy, żywy książę…

Przygody dwóch młodych chłopców – następcy tronu Anglii, syna Henryka VIII, księcia Edwarda Tudora oraz syna rzezimieszka z londyńskiej dzielnicy nędzy, Toma Canty’ego. Spotkawszy się w wyniku splotu okoliczności, chłopcy zamieniają się ubraniami i ta przebieranka powoduje dalsze perypetie. Młody książę poznaje cienie życia i zdobywa wiedzę o egzystencji ludu, co przyda mu się, gdy zostanie królem, nędzarz zaś, zostawszy na krótko księciem, co chwila swymi wypowiedziami wprawia dwór w osłupienie. Opisane w książce doświadczenia obu chłopców ubawiły i poruszyły kilka pokoleń czytelników.