Jak płynie wódeczka na wsi i w miasteczkach

Krzysztof Daukszewicz od ponad dwudziestu lat zapisuje swoje spotkania ze smakoszami win regionalnych, które nigdy nie zdążą poleżakować. Koneserzy soczyście i bezpardonowo punktują naszą polską rzeczywistość. Czyż spostrzeżenia ludzi, którzy nigdy nie trzeźwieją, nie obnażają czasem w bezlitosny sposób także naszych wad i przyzwyczajeń, do których nawet przed sobą nie chcemy się przyznać?

Drogi czytelniku, po ukazaniu się książki „Meneliki nowe, czyli wina Tuska i logika białoruska” na spotkaniach z czytelnikami proszono mnie o wznowienie wcześniejszych menelików. Tak też i czynię; starsze meneliki uzupełniają najnowsze, a także opowieści o murkowcach i epitafia, których sporo przybyło. Przyjemnego czytania.
Krzysztof Daukszewicz

Lekarz do pacjenta mocno sponiewieranego przez alkohol i życie:
– Za dużo pan pije, a za mało je.
– Cóż zrobić, na wszystko nie wystarcza.

Czas płynie tak szybko, że ledwie człowiek wytrzeźwieje po Sylwestrze, już trzeba ubierać choinkę.

Tu na Wawelu spoczywa
Jarosław Kaczyński.
Wspólnie z demokracją
rozstał się z nami.
Leży też z ochroniarzami.

Wawel – obojętnie, czy upał
czy też siarczyste mrozy –
otoczony jest przez radiowozy.

A tak naprawdę,
nim wieści rozejść się zdążą,
nie jest pochowany na Wawelu,
tylko się schował pod Łomżą.

Krzysztof Daukszewicz (ur. 1947) – satyryk, felietonista, poeta, piosenkarz, gitarzysta i kompozytor. Działalność estradową rozpoczął w Szczytnie. Po przeprowadzeniu się do Warszawy bardzo szybko zdobył popularność. Z Januszem Gajosem współtworzył kabaret Hotel Nitz, od 1986 do 1990 roku występował w kabarecie Pod Egidą. Przez wiele lat realizował swoje programy satyryczne w telewizji. Od 2005 roku stały gość programu publicystyczno-satyrycznego „Szkło kontaktowe” w TVN24.