Za sprawą J. K. Rowling nasz świat ponownie zapełnił się smokami, latającymi miotłami, magicznymi zaklęciami, cudownymi eliksirami, no i czarodziejami. Ta książka jest niezwykłym zaproszeniem do krainy magii Hogwartu – zachowując jej atmosferę, pozwala dogłębniej ją poznać i jeszcze bardziej polubić. Powinna znaleźć się na półce każdego miłośnika magicznego świata Harry’ego Pottera, bo czyż nie zasługuje na uwagę to, że:
* Wyczyny miotły Nimbus 2000 zaczynają być bardziej zrozumiałe, skoro uczeni próbują „wyłączać” siłę ciążenia.
* Peleryna-niewidka Harry’ego może okazać się tkaniną z cienkich włókien światłowodów – czymś, z czym zaczynają sobie radzić nawet mugole.
* Gryfy przypominają do złudzenia zwierzęta, których szczątki znajdujemy na pustyni Gobi.
* Trójgłowy pies Puszek i wierzba bijąca mogą wkrótce znaleźć się na liście stworzeń, powoływanych do życia przez inżynierię genetyczną.
* Czarownice i czarodzieje zostali zmuszeni do ukrycia się przed mugolami za sprawą małej epoki lodowcowej.
* Badania zaginionej cywilizacji Majów wskazują, że w quidditcha nie zawsze grywano w powietrzu.
* Jesteśmy o krok od poznania tajemnicy fasolki o wszystkich smakach Bertiego Botta.
Podobnie jak J. K. Rowling, Roger Highfield, autor książki Harry Potter. Nauka i magia, jest Anglikiem. Uzyskał doktorat na Uniwersytecie w Oksfordzie, ale od wielu lat zajmuje się popularyzacją nauki, pracując w londyńskim „The Daily Telegraph” i pisząc książki. Do najsłynniejszych należą Granice złożoności (wydanie polskie 1997), Strzałka czasu (1997) oraz bestseller Prywatne życie Alberta Einsteina (1995).
