Epigramy

Autor pochodził z macedońskiej Pelli i był znany przede wszystkim jako twórca epigramów o treści biesiadnej i erotycznej. Czas życia poety można ustalić w przybliżeniu na lata ok. 310 – ok. 240 p.n.e. Do niedawna znano (głównie z Antologii Palatyńskiej) tylko 20 epigramów, których autorem był niewątpliwie Posejdippos, kilka jedynie mu przypisywanych i kilka niepewnego autorstwa. Nasza wiedza o Posejdipposie wzbogaciła się ostatnio o materiał zawarty w nowo odkrytym papirusie „mediolańskim” (P.Mil.Vogl. VIII 309). Ekscytujące wieści o znalezisku dochodziły już od 1992 r., tj. daty zakupienia przez Uniwersytet w Mediolanie kartonażu mumii egipskiej, kryjącego fragmenty bezcennego zwoju papirusowego z utworami Posejdipposa. Po latach pracy nad odczytaniem tekstu, w roku 2001 opublikowano imponujące wydanie epigramów „nowego Posejdipposa” (ok. 600 wersów, ponad 100 utworów).

Oddawany do rąk Czytelnika tom pozwoli zapoznać się w całości z zachowanymi utworami Posejdipposa (dotychczas w przekładzie polskim dostępne były zaledwie 4 epigramy). Jest to zarazem pierwszy poetycki przekład spuścizny epigramatyka z Pelli na język inny niż języki pierwotne (włoski i angielski). Każdy wiersz, oprócz wyjaśnień przybliżających realia epoki, opatrzony został przepięknym literackim komentarzem Tłumacza, pozwalającym zatrzymać na moment ulotne poetyckie piękno tych odległych w czasie, ale jakże chwilami współczesnych utworów.

Odkryty zbiór okazał się rewelacją nie tylko ze względu na ilość nieznanych dotąd tekstów, ale i z powodu swej specyfiki. Okazało się bowiem, że epigramy zostały ułożone w grupy tematyczne o osobnych tytułach, co oznacza, że mamy do czynienia z najstarszym przykładem antycznej książki – wydaniem utworów jednego autora na jednej rolce papirusu. W zachowanej części papirusu jest dziewięć takich części, z dziesiątej nie pozostało praktycznie nic. Są to kolejno epigramy: na szlachetne kamienie, o znakach wróżebnych, wotywne, nagrobne, na dzieła sztuki rzeźbiarskiej, upamiętniające zwycięstwa w zawodach hippicznych, poświęcone rozbitkom, epigramy o uzdrowieniach oraz sposoby przemawiania do przechodzących obok grobu.