Dobry rok

To miał być wyjątkowy dzień w życiu Maksa Skinnera, młodego rekina finansjery z londyńskiego City. Właśnie dziś zamierzał przedstawić swoim pryncypałom transakcję, nad którą pracował od dobrych trzech miesięcy. Niestety, jak często bywa w podobnych wypadkach, mało wyrafinowana, lecz skuteczna intryga oraz jeden prosty fortel zawistnego kolegi sprawiły, że kontrakt wymknął się z rąk naszego bohatera, a on sam znalazł się na cenzurowanym. Rozżalony, rzucił posadę. Wydawałoby się, że powinien ponieść zasłużoną karę za tak lekkomyślny i nieprzemyślany postępek – lecz niespodziewanie uśmiechnęło się do niego szczęście. Otrzymał w spadku dom i winnicę w Prowansji po zmarłym przed miesiącem stryju. Miejsce magiczne, gdzie spędzał wakacje w dzieciństwie i gdzie pod kierunkiem stryja odebrał cokolwiek nieuporządkowaną, lecz bardzo przydatną edukację: jakie cenić wino, jakiej słuchać muzyki, jakich cech szukać u kobiet.

Przygody w rozpasanej kulinarnie słonecznej Francji Anglika wychowanego na ryżowym puddingu czyta się z przyjemnością równą wyższości gulaszu z dzika w sosie winnym nad płuckami na kwaśno. "Dobry rok" należy do literatury kompletnie bezinteresownej, istniejącej po to, by sprawiać przyjemność.