Jadwiga Staniszkis zaczyna od pokazania dwóch – konkurujących ze sobą – źródeł porządku (traktatowego i kryzysowego). W dwóch kolejnych esejach przedstawia filozofię władzy zawartą w Traktacie Lizbońskim. A także – widoczną w tle zmianę ontologii władzy, oraz jej podstaw epistemologicznych. Pierwszą część książki kończą rozważania dotyczące ewolucji – od dyktatu idei, przez dyktat formy, do obecnego dyktatu mocy. Drugą część otwiera tekst pt. „Kryzys jako norma”, poświęcony antropologii kryzysu. Tu właśnie autorka zajmuje się m.in. końcem „buntu mas” i innymi, cywilizacyjnymi, konsekwencjami obecnego kryzysu. A także opisuje wykorzystanie sytuacji kryzysowej dla przebudowy modelu kapitalizmu i globalnej architektury, z traktowaniem kryzysu jako szansy. Kolejny esej jest przyczynkiem do antropologii komunizmu, koniecznym ze względu na szybkie zapominanie, czym był tamten system. Zapominanie zakodowane w sposobie, w jaki zrekonstruowano myślowo komunizm w momencie jego odrzucania na poziomie świadomości potocznej.
W zakończeniu autorka próbuje odpowiedzieć na pytanie o świat po kryzysie, a także – zarysować koncepcję niedualistycznej (postkantowskiej) władzy, istniejącej już tylko jako „postulat” (założenie) przyjmowane przez samych poddanych.
Jadwiga Staniszkis (ur. 1942)
Socjolog, politolog, publicystka, profesor w Instytucie Studiów Politycznych PAN oraz na Wydziale Politologii Wyższej Szkoły Biznesu – National Louis University w Nowym Sączu. Jest autorką wielu książek, m.in: „Postkomunizm: próba opisu”, „Władza globalizacji”, „O władzy i bezsilności”, „Ja. Próba rekonstrukcji” oraz licznych artykułów.
Spis rzeczy
Wstęp
CZĘŚĆ I. ZARZĄDZANIE „ZŁOŻONOŚCIĄ”: W POSZUKIWANIU NOWEJ FORMUŁY WŁADZY
Kryzys jako katalizator porządku
Europa: rewolucja bez ideologii?
Paradoksy tożsamości
Dyktat idei. Dyktat formy. Dyktat mocy
CZĘŚĆ II. PRZYCZYNKI DO ANTROPOLOGII WŁADZY
Kryzys jako norma
Zapominanie. Przyczynek do antropologii komunizmu
Zakończenie
