Dziennikarz, publicysta, pisarz, z wykształcenia prawnik Członek zespołu redakcyjnego tygodnika „Po prostu” (1956-1957), założyciel i w latach 1970-1973 oraz 1980-1981 kierownik „Życia i Nowoczesności” (dodatku do „Życia Warszawy”). Kierownik Pracowni Prognoz Rozwoju Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Informatyki (1971-1974). Autor scenariusza serialu telewizyjnego „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy”. Prezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1980-1982, 1989-1990), od 1991 roku prezes honorowy. W 1978 roku zainicjował Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”. Twórca podziemnej „Gazety Dźwiękowej” (1984-1989); współpracownik odnowionego „Po prostu”, „Gazety Bankowej”, „Gazety Wyborczej”; do 2006 roku stały felietonista „Rzeczpospolitej”. Laureat nagrody im. Adolfa Bocheńskiego (1980), Nagrody Kisiela (1990) i nagrody PEN Clubu im. K. Pruszyńskiego (1998). Autor wielu książek m.in.: „Księga wróżb prawdziwych” (1969), „Z czym do nieśmiertelności” (1977), „Oddalający się kontynent” (1978), „Nowy Marsyliusz, czyli społeczeństwo inteligentne” (1981), „Najkrótsza historia Polski” (1998), „Pan Nowogród Wielki” (1999), „Kilka sposobów na niemożliwość” (2006), „Kim chcą być Niemcy” (2006).
