Stanisław Srokowski – poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, tłumacz. Urodzony na Kresach; po wypędzeniu w 1945 r. wraz rodziną osiadł w Szczecińskiem. Studiował na WSP w Opolu (dyplom 1960), potem pracował w Legnicy jako nauczyciel. Po Marcu 68 zmuszony do opuszczenia szkoły, zamieszkał we Wrocławiu, gdzie pracował m.in. jako dziennikarz. W stanie wojennym wyrzucony z redakcji; blisko dwa lata bezrobotny. W latach 1990-1993 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego. Aktywny uczestnik działań na rzecz odnowy społecznej i politycznej. Założył Solidarność w redakcji „Wiadomości”, doradzał Z. W. NSZZ Solidarność R. I. we Wrocławiu; był rzecznikiem prasowym związku.
Autor wielu powieści, m. in. „Duchy dzieciństwa”, „Repatrianci”, „Lęk”, „Anioł zagłady” i tomów poezji (m. in. „Strefa ciszy, „Akty”, „Zjadanie”, „Miłość i śmierć”), a także książek biograficznych, sztuk teatralnych, słuchowisk. Jego książka „Nienawiść” otrzymała w 2007 roku wyróżnienie od kapituły nagrody imienia Józefa Mackiewicza.
