Kazimierz Brandys (1916-2000), jeden z najwybitniejszych polskich prozaików, eseista i autor scenariuszy filmowych (współpracował m.in. z Andrzejem Wajdą i Wojciechem Jerzym Hasem). Brat publicysty i pisarza historycznego Mariana Brandysa. Był członkiem redakcji tygodników kulturalnych "Kuźnica" i "Nowa Kultura". Zadebiutował w 1946 roku powieścią "Drewniany koń", w tym samym roku ukazało się "Miasto niepokonane". Od 1946 członek PPR, następnie PZPR, w 1966 r. wystąpił z partii w proteście przeciwko represjom wobec Leszka Kołakowskiego. Od lat siedemdziesiątych związany był z ruchem opozycyjnym. W 1976 roku podpisał tzw. "Memoriał 101" do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL, którą powołano w związku z przygotowywaniem pamiętnej ustawy o zmianie konstytucji. Jego najbardziej znane utwory to m.in.: "Samson", "Matka królów", "Wariacje pocztowe", "Jak być kochaną i inne opowiadania". W latach 1970-1971 był wykładowcą literatury słowiańskiej na Sorbonie. W 1993 roku został odznaczony francuskim Orderem Sztuk Pięknych i Literatury. Zmarł w Paryżu, gdzie mieszkał od lat 80-tych.
