„Nieszczęście jest rzeczą młodych. To oni lansują doktryny nietolerancji i wprowadzają je w życie; to oni potrzebują krwi, krzyków, zgiełku i barbarzyństwa” (E. Cioran). Młodość jest zuchwała. Żyje w nieustannym konflikcie z otaczającym ją światem dążąc do jego zmiany. Dlatego „wojna”, specjalnie „wojna pokoleń” jest jej naturalnym środowiskiem, właściwym sposobem bycia i rozumienia świata. Natomiast przyparta do ściany starość nie ma nic do stracenia. Do upartego broni swych zagrożonych pozycji nadrabiając brak witalności miną, spiskiem, obmową, „życiową mądrością”.

Jak obie strony rozumieją „swój czas”? Która z nich zwycięży? Czy „wojna pokoleń” jest tak samo nieunikniona, jak śnieg w zimie, czy też można wyhamować i załagodzić jej przebieg? Czy możliwy jest alians młodości ze starością? Czy możliwa jest dobrowolna abdykacja starości i pokojowe przekazanie władzy ludziom młodym, ambitnym, złaknionym życia i zaszczytów? Pytania te, a także wiele innych, których nie sposób tutaj wymienić, znalazły rozwinięcie w esejach składających się na prezentowaną antologię, stanowiącą swoisty zapis głosu pokolenia dzisiejszych czterdziestolatków.