Anglia, początek XX wieku. Odchodzi stary świat, którego symbolem jest Howards End, wiekowe wiejskie domostwo. Jego właścicielka zaprzyjaźnia się z otwartą na świat i wyemancypowaną intelektualistką. Ta osobliwa przyjaźń będzie miała całkiem życiowe konsekwencje – umierająca ziemianka ofiaruje nowej znajomej swoją ukochaną posiadłość. Ostatnia wola wyrażona jest jednak nieformalnie, toteż mąż zmarłej wyrzuca testament do kosza. Po śmierci żony – kierując się wyrzutami sumienia, ale i osamotnieniem – postanawia poślubić pokrzywdzoną przez siebie kobietę. Czy wrażliwa intelektualistka o liberalnych poglądach odnajdzie się u boku aktywnego, mocno stąpającego po ziemi mężczyzny?


E.M. Forster (1879–1970)

Należał do koła literckiego Bloomsbury Group, czynnego w Londynie na początku ubiegłego wieku. Sławę przyniósł Forsterowi wydany w 1910 roku „Powrót do Howards End”, zaś ukazanie się w 1924 roku nie mniej głośnej „Drogi do Indii” utwierdziło jego pozycję jako jednego z najwybitniejszych pisarzy angielskich swego czasu.