"Chora siadła na łóżku wyprostowana.
- Ale z ciebie dziwne dziecko! - wykrzyknęła. - podejdź do okna i odsuń zasłonę - kazała. - Chcę zobaczyć, jak też wyglądasz.
Pollyanna wstała, śmiejąc się trochę smutno.
- Mój Boże! Zobaczy pani teraz moje piegi - westchnęła idąc do okna. - A ja tak się cieszyłam, że jest ciemno i ich nie widać.
- No, teraz może pani... Och! - urwała wzburzona, gdy odwróciła się do łóżka. - Tak się cieszę, że pani chciała mnie zobaczyć, bo teraz i ja panią widzę!
Nikt mi nie mówił, że pani jest ładna!
- Ja! Ładna! - z drwiącą goryczą powiedziała chora.
- Ależ tak! Nie wiedziała pani o tym? - wykrzyknęła Pollyanna.
- Nie, nie wiedziałam - odparła pani Snow szorstko".